'Konijn, ik ben levend. Ik adem, en ik beweeg, dus ik leef. Is dat duidelijk? Welke beproevingen ook komen, ik leef.' Hij zoog de borst vol adem en stapte in bed. 'Het is gezien,' mompelde hij. 'het is niet onopgemerkt gebleven.' Hij strekte zich uit en viel in een diepe slaap.



30 juli 2005

Marathon-interviews

Heel even onttrekt de VPRO zich deze zomer weer aan de ijzeren greep waarmee de vaste stramienen de programmering op Radio 1 in hun greep hebben, heel even heb je het idee 'dit is heel ouderwets' maar dan word je (als je geluk hebt) meegesleept en volg je als een klein bootje drie uur lang het grote schip dat naar open water wordt gesleept.

Ik prijs mezelf dus stiekem gelukkig dat ik de afgelopen vijf vrijdagochtenden druk of afwezig was. Stel ik was thuis geweest, dan was ik reddeloos gevallen voor de marathon-interviews die de VPRO deze zomer op Radio 1 heeft uitgezonden. Nu kan ik de interviews alsnog beluisteren op de VPRO-site - in meer hedendaagse brokken van een uur.

De geïnterviewden zijn achtereenvolgens Marcel van Dam, Hans Boutellier, Guus Hiddink, Hannah Belliott, Thomas Rosenboom. En vergeet niet het interview met minister J.P.H. Donner dat op oudejaarsdag 2004 een eerdere serie afsloot.

28 juli 2005

Voorproefje van de Schotlandfoto's


Mijn uploadcapaciteit van juli is bijna helemaal opgebruikt door de foto's van Taizé.
Hierbij een voorproefje van de Schotlandfoto's (boven de berg Buachaille Etive Mor, onder uitzicht op Loch Lomond), de rest volgt na 1 augustus onder deze link.



Update 3 augustus: het merendeel van de foto's is te bekijken via de link hierboven; de rest volgt na 1 september

26 juli 2005

Live beelden vanuit de ruimte


Dit is super! Op de website van de NASA is het mogelijk om live streaming video te bekijken vanuit het International Space Station.
Ondertussen hoor je live de communicatie tussen de space shuttle Discovery en Mission Control op de grond, voorzien van commentaar.

23 juli 2005

The Bookseller of Kabul

Afgelopen week in Schotland had ik alle tijd om het boekje te lezen dat de Noorse journaliste Åsne (spreek uit: /usne/ ) Seierstad heeft geschreven over haar verblijf bij een familie in Kabul in het voorjaar van 2002, alweer vóórdat ze afreisde naar Bagdad om daar verslag te doen van een volgende oorlog (o.a. voor NOVA).

Ik geef het toe: al langer ben ik ietwat in de ban van deze vrouw. Ze sprak op het congres van de Veerstichting in Leiden in oktober 2004. Ook verscheen ze op een ochtend in Breakfast, het ontbijtprogramma van de BBC, dat de estheticus overigens ook op andere dagen volmaakt verzadigt met de onwaarschijnlijk mooie Natasha Kaplinsky.

Maar goed, Åsne was dus in Kabul en had het geluk een blik op het Afghaanse leven te kunnen slaan vanuit een binnenperspectief, omdat ze enkele maanden kon verblijven bij de familie van een plaatselijke boekhandelaar. Haar vrouw-zijn gaf haar toegang tot Afghaanse vrouwen, terwijl ze als westerlinge bovendien on speaking terms was met de mannen.

Het boekje geeft een goed beeld van de Afghaanse samenleving, en het is daarom dat ik het idereen kan aanraden. Tegelijkertijd blijft de esthetiek helaas beperkt tot het uiterlijk van de auteur: Seierstad is een slecht vertelster, die terzijde is gestaan (althans in mijn Engelse editie) door een erbarmelijke vertaalster. Deze combinatie van factoren zorgt ervoor dat de geïnteresseerde lezer echt moet doorbijten als hij/zij eenmaal halverwege het boek gekomen is.

Verder ben ik er nog niet uit of de westerse blik van Seierstad een voordeel is voor het verhaal. Het feit dat men zich in Afghanistan – ook in post-Taliban Afghanistan – weinig gelegen laat liggen aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, wordt door haar in duizend schelle klanken herhaald. En het ís ook bar, zoals het eraan toegaat. Maar die morele verontwaardiging zorgt ervoor dat het een boos boek wordt.

Maar hoe moeten we denken over de moraal die een oudste zoon de volledige dominantie over de rest van de familie geeft? Die jongere broers iedere regie over hun leven ontneemt omdat zij nu eenmaal dienen te worden ingeschakeld in het belang van hun familie?

Ook de vrijheid die mannen zichzelf gunnen ten opzichte van hun vrouwelijke familieleden en vrouwen in het algemeen, is verbijsterend; in dat opzicht deel ik natuurlijk Seierstads westerse perspectief voor 100 procent.

Maar dan de volgende vraag: moeten wij ernaar streven om deze situatie tot het verleden te laten behoren? Of behoren deze zaken dermate tot de nationale identiteit (voor wat dit begrip waard is) dat beslissingen hieromtrent aan de bevolking zelf moeten worden overgelaten?

Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik me opwind over dezelfde dingen als waarover Åsne Seierstad zich opwond. En hoezeer ik ook voel voor een cultuur-relativerende houding waarin niet al te snel een moreel oordeel wordt gevormd; een samenleving waar het collectief meer dan de helft van de individuen botweg beknopt in hun mogelijkheden, dient in aanraking te worden gebracht met de beschaving.

(N.a.v. Åsne Seierstad, The Bookseller of Kabul, Virago, ISBN 1844080471)

21 juli 2005

Foto's Taizé


Originally uploaded by Hugo Louter.
De eerste week van juli zat ik met een aantal anderen, voornamelijk theologiestudenten, in de gemeenschap van Taizé. Foto's van Taizé en omgeving zijn hier te vinden.

11 juli 2005

Vakantie enzo

Gisteravond ben ik teruggekomen van een weekje Taizé.
Morgenochtend vertrek ik voor een weekje wandelen in Schotland.

Foto's volgen.

01 juli 2005

Talpa: een gewone zender (zeggen ze zelf)

Ze zijn toch wel sympathiek hoor, Beau en Jack en Linda enzo. En Bridget natuurlijk. Want ze maken grappige filmpjes. Met zelfspot. Waar vind je dat nog?

Alleen jammer van die autocue (of hoe noem je zo'n ding... George W. heeft er ook één) die ze allemaal voor de eerste keer lijken te gebruiken.

Zie het videoverslag van de programmapresentatie van Talpa op 27 juni 2005, en de verschillende trailers.

Wiens wil geschiede?

Afgelopen avond op Nederland 1 een documentaire met de kwezelige titel 'Uw wil geschiede'. En ook nog eens bij de EO.

Maar wat een on-ge-loof-lijke film. Over gelovige mensen die onder invloed van gebedsgenezers alle medische diagnoses negeren die erop wijzen dat hun kindje niet levensvatbaar zal zijn. Immers, God heeft hen een wonder beloofd, dus (zelfs al moet het met een goddelijke vingerknip) hun kindje zal gezond geboren worden. Beelden van de gynaecoloog die hen zeer voorzichtig probeert voor te bereiden op het ergste worden afgewisseld met beelden van de twee aspirant-ouders in een winkel voor kinderwagens.

Natuurlijk kloppen de diagnoses en sterft het jongetje al heel snel na de geboorte. En wat zeggen de charismatische gelovigen? God heeft macht om hem uit de dood op te wekken. Oef wat hardleers.

Toch dapper van de EO dat zij deze film uitzendt die een aberratie van het christelijke geloof zo onverhuld aan de kaak stelt.

Dit is de bijbehorende pagina op de EO-site; wellicht is de film binnenkort te vinden op Uitzending gemist