'Konijn, ik ben levend. Ik adem, en ik beweeg, dus ik leef. Is dat duidelijk? Welke beproevingen ook komen, ik leef.' Hij zoog de borst vol adem en stapte in bed. 'Het is gezien,' mompelde hij. 'het is niet onopgemerkt gebleven.' Hij strekte zich uit en viel in een diepe slaap.



28 juni 2005

NRC Handelsblad webquiz

Omdat de NRC-website tien jaar bestaat, is deze tot 1 juli geheel gratis toegankelijk voor niet-abonnees.

Ook viert men dit jubileum met een webquiz. Meedoen kan hier.

27 juni 2005

Mooie man


Collina
Originally uploaded by Hugo Louter.
Pierluigi Collina, één jaar langer voetbalscheidsrechter.

Prachtige foto van Merlijn Doomernik, geoogst van deze website.
[...]
Wat zeg je? Of er copyrights opzitten?

26 juni 2005

'Tribe' op BBC2


ftribe3
Originally uploaded by Hugo Louter.
Vanavond gekeken naar 'Tribe' op BBC2, waarin ontdekkingsreiziger Bruce Parry een tijdje doorbrengt bij de mensen van het Suri-volk in Ethiopië. Een volk dat de verlichting niet heeft meegemaakt, dat je zonder veel moeite als 'achterlijk' zou kunnen bestempelen, maar dat tegelijkertijd een heel eigen beschaving en rationaliteit bezit.

Alles bij elkaar geen reden om romantisch over te doen, want het leven is er hard. Maar het zet de westerse beschaving wel in een ander daglicht. En de grote vraag: zijn deze mensen geholpen met westerse waarden en Kalasjnikovs? Een onmogelijk dilemma.
Nu al weigeren sommige meisjes mee te doen aan het ritueel waarbij de onderlip zover worden uitgerekt dat er een 'lipplaat' tussen past. Een foto (zonder lipplaat) op deze pagina.

Hier lees je een artikel op de Telegraph-website over de avonturen van Parry.

23 juni 2005

Recensie 'De mysterieuze vlam van koningin Loana'


Veel ideeën maar weinig verhaal. Dat kenschetst het nieuwe boek van Umberto Eco, ‘De mysterieuze vlam van koningin Loana’. Het verhaal, dat op veel autobiografische gegevens rust en gelardeerd is met tientallen afbeeldingen, slaagt er helaas niet erg in om de lezer mee te slepen.

Nadat hij begin jaren tachtig wereldberoemd werd met zijn eerste boek ‘De naam van de roos’, heeft Umberto Eco (1932) nog diverse boeken geschreven. Al eerder kwamen we gegevens van autobiografische aard tegen, maar voor zijn nieuwste boek heeft Eco wel heel uitdrukkelijk in zijn eigen jeugdherinneringen als ingrediënt gebruikt. Deze herinneringen, gemarineerd met fictieve gegevens, hebben geresulteerd in De mysterieuze vlam van koningin Loana.

Iedere zeventigjarige draagt een schat aan herinneringen met zich mee: herinneringen aan het wereldgebeuren van die zeventig jaar maar vooral ook heel persoonlijke, die opduiken als men in een oud schoolschrift kijkt, als men oude bekenden ontmoet of als men zelfs maar de geur van het geboortedorp ruikt. Umberto Eco dwingt zijn hoofdpersoon Giambattista Bodoni, Yambo voor intimi, de reis terug te maken langs al deze herinneringen van zijn jeugd. Mistigheid neemt hierbij een voorname plaats in op allerlei niveaus: Yambo heeft alles niet zo helder op zijn netvlies, maar ook heeft hij zijn leven te danken aan de mist in het ravijn bij zijn geboortedorp als hij een rol speelt in het verzet tegen de Duitsers.

Het verhaal begint voorjaar 1991 in het ziekenhuis, waar de dan zestigjarige boekverkoper Yambo ontwaakt nadat hij door een beroerte enige tijd heeft verkeerd in een mist van bewusteloosheid. Vragen van zijn arts leiden tot de vaststelling dat er aan zijn geheugen niets schort: hij strooit met citaten uit de wereldliteratuur en heeft geen moeite met het poetsen van zijn tanden. Echter, hij herinnert zich niet wie hij is en ook zijn vrouw Paola herkent hij niet. Eenmaal terug in zijn woning in Milaan levert dit allerlei ingewikkelde, pijnlijke en soms ook grappige situaties op.

Nu en dan gaat de deur naar ‘vroeger’ op een kiertje open en voelt Yambo zijn hart overslaan, bijvoorbeeld wanneer hij een oude foto van zijn ouders te zien krijgt. Op aanraden van zijn vrouw vertrekt Yambo naar zijn geboortedorp in de streek Piemonte, in de hoop dat zijn hart zal blijven overslaan, deze vlam zal blijven branden en de herinneringen gaandeweg zullen terugkomen. Immers, ‘Alleen als je het verleden oproept, kun je voorzien wat gaat komen’. Inderdaad laat Yambo zich al snel meevoeren op de stroom van herinneringen. Eerst verkent hij de omgeving en leert het eten opnieuw waarderen. Vervolgens ontdekt hij de dozen vol oude boeken, tijdschriften, stripboeken die hij zelf ooit heeft opgeslagen op een verlaten zolder. Terwijl hij zwakke pogingen doet rustig te blijven en zich aan het doktersadvies te houden, raakt hij steeds meer opgewonden bij het hervinden van de herinneringen aan zijn jeugdhelden: Flash Gordon, Mickey Mouse, de ‘duce’ Mussolini, het beeldschone maar onbenaderbare meisje Lila uit zijn klas en uiteraard koningin Loana .

De spanning wordt hem teveel en hij krijgt een tweede beroerte, die hem buiten bewustzijn in het ziekenhuis doet belanden. Althans, buiten bewustzijn… Yambo kan niets uitbrengen of zich bewegen, maar hij herbeleeft wel de genoemde episode uit zijn jeugdjaren, waarin hij als kleine jongen, gebruikmakend van de mist in het ravijn, enkele verzetsmensen in veiligheid brengt. Voordat hij wegzinkt in een zwarte vergetelheid komt hij terecht in een apocalyptische draaikolk waarin de eerder genoemde verhaal- en stripfiguren een rol spelen. Het is frappant dat Yambo deze heldere herinneringen uitgebreid koestert op het moment dat hij voor de buitenwereld in de allerdiepste mist verkeert.

Dit keer dus geen historische roman met allerlei vertellijnen. De mysterieuze vlam van koningin Loana is niet een boek dat de liefhebbers van een spannend en goed geconstrueerd verhaal voor zich zal innemen. Veelmeer is dit boek koren op de molen van literatuurwetenschappers en analytici als Eco zelf, die zich bezighouden met de leer van tekens en betekenis.

De sfeer in De mysterieuze vlam van koningin Loana verschilt nogal van die in de eerdere boeken. Er is geen meeslepende structuur, en alle symboliek die we eerder voor lief namen bij Eco, speelt de allesoverheersende eerste viool. Voor Italiaanse literatuurliefhebbers van rond de zeventig zal het boek dus een feest der herkenning zal zijn. Nederlanders van nu – zelfs literatuurliefhebberszullen meer moeite moeten doen om de her en der opduikende (sluik-)citaten te herkennen. Ook onvertaalde Italiaanse liedjes zijn een barrière waardoor het boek aan kracht inboet.

Ten slotte: hoewel de binnenkant mooi is uitgevoerd, is het foeilelijke omslagontwerp van de paperbackeditie is al evenmin een aanbeveling om dit boek aan te schaffen.


De mysterieuze vlam van koningin Loana
Umberto Eco. Uitg. Prometheus, Amsterdam.
Vertaald door Rob Gerritsen en Henny Vlot.
Prijs: €25 (paperback), €35 (gebonden)

(Gepubliceerd in het Friesch Dagblad van 2 maart 2005)

22 juni 2005

De vreugde van de godsdienstfilosofie

God is almachtig, dat staat als een paal boven water in de traditionele christelijke opvatting. Met andere woorden: God kan alles. Maar kan God een steen scheppen die te zwaar voor hem is om op te tillen?

Zie hier één van de aardige kwesties die ik vandaag moest beantwoorden op het tentamen godsdienstwijsbegeerte.

Voor de liefhebbers het antwoord gegeven door George Mavrodes, los uiteraard van de vraag of God echt almachtig is.
We hebben een bepaalde opdracht ('een steen scheppen die hij niet kan optillen') en die moet worden uitgevoerd door God. En de persoon die deze opdracht niet kan uitvoeren - God. Maar God, immers almachtig, is per definitie in staat om een steen van ieder gewicht te tillen. Dus de opdracht die God krijgt is het scheppen van een steen die niet kan worden opgetild door een wezen dat álle stenen kan optillen! Dit is self-contradictory, in tegenspraak met zichzelf dus. En omdat Gods almacht niet de mogelijkheid insluit om dingen te doen die self-contradictory zijn, dus gaat het feit dat hij deze steen niet kan optillen niet ten koste van de almacht van God.

17 juni 2005

Weekendje wadden


ameland
Originally uploaded by Hugo Louter.
Maandag ben ik weer in de bewoonde wereld! Hier is een grote versie van deze prachtige foto te vinden

15 juni 2005

Foto's Louterdag op de Hoge Veluwe


Louterdag 2005 014
Originally uploaded by
Hugo Louter.
Hier zijn de foto's te vinden van 11 juni 2005... of klik op de foto rechts.

13 juni 2005

Kijktip voor moeders en dochters

Altijd interessant, ouder-kindrelaties.

Bij de KRO op zondagavond... en achteraf terug te zien op deze site

In de eerste aflevering van 'Moeder-dochter' een intensivering van het contact tussen een eenvoudige Brabantse gepensioneerde varkensboerin en haar dochter die - als enige van de familie - naar de grote stad Amsterdam trok en daar haar boterham verdient als kunstenaar. Wat me vooral opvalt is de geremdheid waarmee de moeder over (het werk van) haar dochter spreekt. Alsof een respectvolle verhouding kapot kan gaan aan een verschil van inzicht.
Ook het onvermogen om haar mening te uiten vind ik soms gewoon pijnlijk.

De tijd van Internet Explorer is voorbij

Mozilla Firefox is een webbrowser die zowel moderner is als beter en veiliger dan Internet Explorer... en gratis. Het (technische) hoe en waarom wordt hier nog een beetje toegelicht.

Downloaden? dat kan hier

10 juni 2005

Mare in de toekomst

Mare, het Leids universitair weekblad, heeft de toekomst in de bol nu de hele universiteit bezig is met het herdenken van het 430-jarig bestaan van de Academia Lugduno Batava en komt dus met een nummer gedateerd 9 juni 2025.
Veel flitstreinen, Marsreizen, bèta brainers en een heuse kloon op de achterpagina... dat klinkt als science fiction uit het pre-computertijdperk.

Alle mogelijkheden van Google



Bleef Google vroeger beperkt tot een heel 'kale' maar uiterst functionele website, tegenwoordig verspreidt het Google-imperium zich in snel tempo over allerlei internetgebieden die de zoekfunctie ontstijgen. Ik schreef al over Gmail hieronder. Dat is niet zo gek natuurlijk, want er moet geld verdiend worden (en er wórdt geld verdiend, zie hier de stijging van de waarde van het aandeel Google).

Op deze site, XtraGoogle genaamd, zijn alle mogelijkheden van Google op een rijtje gezet. Enkele diensten, zoals Google Maps en Google Local zijn nog niet op Nederland toegespitst, maar dat zal ongetwijfeld niet lang duren.

Laatste nieuws, 24 juni: Xtragoogle is uit de lucht :-(
Posted by Hello

07 juni 2005

Afdeling kijk- en luistercijfers


Ik sta op http://logfoto's.ath.cx!

En ik heb een teller toegevoegd (te vinden onderaan deze pagina)
Posted by Hello


dr. Rico Sneller van de Faculteit Godgeleerdheid ontvangt de LSR-onderwijsprijs 2005 tijdens de academische zitting van de Universiteit Leiden waarin ook vijf eredoctoraten werden uitgereikt.

Hier een verslag, een fotoverslag en de website van Rico Sneller
Posted by Hello

06 juni 2005

Grunberg in Auschwitz


Prachtig interview zaterdagavond van Paul Rosenmöller met Arnon Grunberg bij de IKON. Een interview dat volgens mij niet helemaal strookt met de manier waarop Grunberg zich eerder (naar eigen zeggen) aan de wereld wilde vertonen: Grunberg was niet cynisch.

Hier is het te vinden. Posted by Hello

05 juni 2005

Frènk van der Linden 25 jaar interviewer

Afgelopen nacht op radio 1: een gesprek tussen twee zeer verschillende interviewers die ik beide zeer bewonder en die eerder (in het radiopogramma Kunststof) knetterende ruzie kregen over de wijze van interviewen.

Hier staat de Kunststof-uitzending van 9 juli 2004
Hier staat het gesprek uit Simek 's nachts van 5 juni 2005

Hier nog een interview van Coen Verbraak (Vrij Nederland) met Van der Linden naar aanleiding van zijn eerdere interviewbundel Tot op het bot in 1999

Toevoeging op 25 juni: voor RTV Noord-Holland hield Frènk van der Linden vanwege zijn 25-jarige jubileum als interviewer 25 interviews van 25 minuten met 25 mensen.
Achtereenvolgens interviewde hij Rick de Leeuw, Paul Cliteur, Carel Weeber, Catherine Keyl, Job Cohen, Ellen ten Damme, Ahmed Marcouch, Bad Brya, Joost Swarte, Pim van Dord, Claudia Zwiers, Dick Swaab, Thomas Lepeltak, Vanessa van Rappard, Rudi van Dantzig, Howard Komproe, Frieda Menco, Geert Dales, Jessica Durlacher, Willem van de Sande Bakhuyzen, Dafne Westerhof, Simon Vinkenoog, Thé Lau, Frans Haks en Erica Hoogkamer.

Hier zijn ze alle 25 te vinden.

04 juni 2005

Nog vrijwilligers?

Een Amerikaanse archeoloog zoekt nog vrijwilligers voor een nieuwe opgraving bij de nederzetting Qumran ten westen van de Dode Zee.
Qumran is (zoals breed wordt verondersteld) ook de 'geboorteplaats' van veel boekrollen en boekrolfragmenten die in het midden van de twintigste eeuw werden gevonden in grotten in de nabijheid: de Dode-Zeerollen.


Dagblad Trouw over refo-jongerenavonden

In een wekelijkse serie besteedt Trouw in woord en beeld aandacht aan het hedendaagse christendom. Hoe staat de (christelijke) God van Nederland ervoor?

Aflevering 17: de refojongerenavonden.

Zie het artikel op de website van Trouw

03 juni 2005


Vandaag na een paar dagen ziekte weer eens gewerkt bij Liones Publishing Services: samenvattingen schrijven voor HR-rapportenservice en voor AG-Rapportenservice Posted by Hello

Het zweet des aanschijns


... en niet te vergeten voor Marketing Research Base Posted by Hello

Meet Fennand R.


Mijn geliefde en geëerbiedigde huisgenoot die in de laatste fase van zijn bachelorscriptie verkeert... het is hem aan te zien. Posted by Hello

02 juni 2005

Bieslog-imitatie


De zon is weer opgegaan vanochtend ondanks de treurige referendumuitslag. Er blijft ook heel veel hetzelfde, inderdaad. Ook Sam heeft zich niet merkbaar druk gemaakt om Europa. Posted by Hello

Hoge opkomst referendum

Een klein statistisch onderzoek wijst uit dat de opkomst bij het referendum aanzienlijk is: de stemcommissie in schoolgebouw 'De Witte Poort' (kiesdistrict 2) had rond 20.00 al een opkomst van 68 procent gemeten.

Doodmoe word ik van alle mensen die denken nu eindelijk de kans te hebben om hun ongenoegen te ventileren richting de regering, de euro of iedereen die meer verdient dan zij. En van de mensen 'die er gewoon geen goed gevoel bij hebben' of die vinden dat het referendum hen door de strot wordt geduwd.
Dit is een moment dat je het recht hebt om beleid te beïnvloeden, maak daar dan ook gebruik van in plaats van aan te komen met dergelijke flauwekul.

Maar goed, men had nooit aan een referendum moeten beginnen. Sowieso werkt het instrument alleen in een land waar de algemene onvrede niet te hoog is.
Vervolgens moet de referendumvraag zó gesteld worden dat er een uitspraak volgt die in het algemeen belang is, en niet in een deelbelang of een oneigenlijk belang (deze laatste stelling met dank aan Fennand).


Gek genoeg kan ik me in zo'n landschap helemaal geen gevoel van geworpenheid voorstellen Posted by Hello

01 juni 2005

De troost van de inwisselbaarheid

Wanneer impulsen het roer overnemen en comme il faut naar de achtergrond verdwijnt, dreigt de chaos en komt in een burgerleven alles op de helling te staan. Véél beter is het om gewoon het voorspelbare leven te blijven leven en de wens onderscheidend te zijn te beperken tot het domein van de dromen.


Dat is één van de hoofdgedachten van het nieuwe boek van Allard Schröder, ‘Favonius’. Hoewel Schröder al jarenlang romans publiceert, brak hij pas door bij het grote publiek met zijn roman ‘De hydrograaf’ (2002), waarvoor hij de Libris Literatuurprijs ontving. De schrijver heeft na ‘Raaf’ (1995), over een man aan de rand van de samenleving, en ‘Grover’ (1999) over iemand uit de hogere milieus, nu een ‘burgerroman’ geschreven. De drie boeken vormen geen trilogie en kunnen prima afzonderlijk gelezen worden, maar vormen volgens de schrijver toch een ‘thematisch geheel’.

Het verhaal
De titel van het boek is gelijk aan de naam van de hoofdpersoon: Favonius, ook de naam van de Romeinse god van de westenwind. Felix Favonius is een heel normale, burgerlijke projectontwikkelaar. Hij heeft een knappe vrouw en ondanks vieze spelletjes en ellebogenwerk van zijn collega’s slaagt hij erin om carrière te maken en de leiding te krijgen over een nieuw project. Op weg naar de overdracht krijgt hij echter autopech en komt terecht in een hotel in een dorp dat verderop in het verhaal een grote rol zal spelen omdat het, gelegen middenin het plangebied, op de nominatie staat om te verdwijnen. Het leven lijkt er tot stilstand gekomen; alleen enkele zonderlinge laatste bewoners van het dorp hangen er nog rond. Het lijkt wel een droomwereld, zeker wanneer de lezer kennismaakt met de in meerdere opzichten gedienstige hoteleigenares.
Na enige tijd ontdekt Favonius dat zijn vrouw vreemdgaat met Garmer, de man die hij beschouwde als zijn jeugdvriend. In een uitgebreide flashback wordt de lezer vervolgens verteld hoe de verhouding tussen Favonius en Garmer ontstaan is. Het bedrog van zijn vrouw met zijn vriend veroorzaakt de eerste barsten in het beeld van de succesvolle zakenman dat Favonius van zichzelf heeft. Hij begint zijn vrouw te stalken en het is slechts dankzij zijn eigen gebrek aan doorzettingsvermogen dat hij haar niet vermoordt. Hoewel hij wankelt in het persoonlijke leven en slecht functioneert in zijn werk, weet hij zijn hoofd boven water te houden en gelooft hij nog steeds dat hij eigenlijk een geluksvogel is.

Eigenlijk…
Wat wil Schröder de lezer nu vertellen met dit verhaal? In een radio-interview liet hij hierover een duidelijk geluid horen: met ‘Raaf’, ‘Grover’ en ‘Favonius’ heeft hij Elckerlyc-verhalen willen schrijven. Net zoals in het oude verhaal van Elckerlyc vertonen Favonius en de andere romanpersonages kenmerken van ons allemaal. Schröder heeft zich gericht op het beschrijven van een conformistisch burgerlijk milieu: alles moet gedaan worden comme il faut, zoals het hoort. Desondanks broeit het onder de oppervlakte. ‘Eigenlijk’ is een belangrijk woord in dit boek. Favonius is nooit tevreden, zoekt altijd mooier, beter, hoger. Onder de laag van burgerlijke regels zin een ‘droomlaag’ waarin Favonius zich alles kan permitteren en zich kan onttrekken aan wat hoort.
Hoewel het boek is opgezet zonder veel verwijzingen naar actualiteit of geschiedenis, zegt de beschrijving veel over deze tijd. Wie heeft niet de behoefte om authentiek en onderscheidend te zijn? Desondanks zullen de leventjes van de meeste lezers net zo kort of korter kunnen worden samengevat dan dat van Favonius. Het grootste inzicht van Favonius is dat zijn leven zo inwisselbaar is met dat van zoveel anderen, maar vooral: dat is wel prima zo. De tekst voor een contactadvertentie kopieert hij dan ook simpelweg: ‘dat scheelde een hoop rompslomp en per slot van rekening was hij iemand als ieder ander’. Zo wordt het boek ook een pleidooi voor het burgerlijke: leg je er maar bij neer, want het wordt toch nooit wat. Hiervandaan is het een kleine stap naar een ander thema dat herhaaldelijk terugkomt: het existentialistische thema van de geworpenheid: gevraagd of niet, wij zijn er nu eenmaal. Deze gedachte loopt dwars door de gedachtewereld van Favonius.

Het programma wordt voortgezet
De zinsnede ‘Wir setzen das Programm fort…’, die Favonius op de radio hoort als hij met autopech langs de weg staat, kan worden beschouwd als kernzin in het boek. Het beeld komt bovendrijven van mensen die zijn terechtgekomen in op een woeste cake walk en meemoeten, of ze nu willen of niet. Schröder verstaat de kunst om tot in de bewoordingen deze verstikkende sfeer op te roepen. Of hij er in slaagt om de lezer zich te laten identificeren met Favonius, is een andere vraag. Maar de kracht van een Elckerlyc-figuur ligt nu juist in de algemeenheid en niet in psychologische diepgang van een karakter die identificatie vergemakkelijkt.
De onontkoombaarheid van het cyclische wereldbeeld, waarin mensen zoals Garmer halverwege kopje onder gaan en mensen zoals Favonius hun illusies kwijtraken en opnieuw beginnen. Dáárin ligt het hedendaagse karakter van dit boek. Niet de vloek die Schröder één van zijn bijpersonages laat slaken, ook niet primair het overspel van Favonius’ vrouw met zijn vriend, maar de benauwde onontkoombaarheid van het opgesloten-zijn in dit leven houdt de lezer een spiegel voor.

(recensie verschenen in Nederlands Dagblad van 17 juni 2005)

Naar aanleiding van Favonius
Allard Schröder. Uitg. De Bezige Bij, Amsterdam
343 pagina’s, prijs € 19,90

A.W. Kist vertrekt binnen drie jaar

Het verbaast me helemaal niet dat A.W. Kist het nu al, anderhalf jaar nadat hij met veel trompetgeschal werd binnengehaald, voor gezien houdt in Leiden om zijn oude vak van toezichthouder (nu bij de Autoriteit Financiële Markten) weer op te pakken.

De arrogantie die hij voortdurend uitstraalde, de botte onwil om te communiceren met de studenten in de universiteitsraad... ze zullen langzamerhand aan het Rapenburg ook wel schoon genoeg van hem hebben.

Over de boekenweekgeschenken 2005

Zoals ieder voorjaar heeft het Christelijk Lektuur Kontakt (Kontakt? Oei) een eigen boekje uitgegeven naast het landelijke boekenweekgeschenk, geschreven door Jan Wolkers. Of moeten we zeggen: in plaats van het landelijke boekenweekgeschenk?

Wie het boekje van Jan Wolkers vergelijkt met dat van Adrian Verbree, zal een opmerkelijke overeenkomst aantreffen. Hoewel de werkjes zich afspelen in nogal verschillende domeinen, is liefde de verbindende schakel. Wolkers beschrijft (in de beste traditie van'Turks Fruit') een kunstenaar die zich woest te buiten gaat aan de vleselijke liefde en Verbree een jongen die vriendelijk maar beslist door zijn vriendin wordt terechtgewezen wanneer hij suggereert dat ze het bed zouden kunnen delen. Maar Wolkers’ alter ego wordt radeloos als hij zijn geliefde kwijtraakt. en hetzelfde geldt voor Verbrees Harmen, die een onheilspellende apocalyptische ontknoping vreest voor zijn vriendin Jolinde.

Ik vind Wolkers’ thrillerachtige verhaallijn eerlijk gezegd nogal dunnetjes. Bij Verbree is de eindtijdstemming een ingrediënt die het boek doortrekt. Dat maakt Verbrees boekje compositorisch sterker. Maar waarom heeft Verbree gemeend zich te moeten voegen bij de tientallen, zo niet honderden auteurs van de laatste decennia die menen dat ze het einde van de wereld zoals beschreven in het bijbelboek Openbaring wel even nader kunnen toelichten?
Vanuit het perspectief van de reli-thrillers kan overigens worden opgemerkt dat Verbree niet erg ver gaat in zijn fictionalisering van de eindtijd en de apocalyps. Bij Verbree geen door de lucht flitsende, vies ruikende duivelen zoals bij Frank E. Peretti en ook geen opname van de gemeente zoals bij Randy Alcorn (toch?). Verbrees literaire grepen op dit gebied blijven beperkt tot een ontregeling van de seizoenen en het verschijnen van een raadselachtige tekst (juist, EST) op huizen van gelovigen.

Maar toch. Met deze literaire middelen vergrijpt Verbree zich aan de bijbel, die deze historische pretentie niet voert. Maar wat erger is, hij maakt zich in één klap onverstaanbaar voor de rest van de wereld en laat deze over aan het treurige leven van de hoofdpersoon van Jan Wolkers.


Magnifieke what-if story van Philip Roth Posted by Hello

De dunne scheidslijn tussen utopie en realiteit

What-if, wat indien de geschiedenis anders was verlopen. Die gedachte is leidraad in ‘Het complot tegen Amerika’, het nieuwe boek van Philip Roth. In deze roman, waarin de jeugd van de schrijver begin jaren veertig een grote rol speelt, wordt een overtuigende poging gedaan om aan te tonen hoe dun de scheiding is tussen utopie en werkelijkheid

Stel dat Pim Fortuyn niet was vermoord op 6 mei 2002, maar dat hij met 26 of meer zetels in de Tweede Kamer was terechtgekomen. Stel dat vervolgens Hans Wiegel werkelijk zou zijn aangezocht als premier. Als gedachte-experiment zou dat een mooie basis kunnen zijn voor kunstuitingen.Tot op vandaag kwam nog niemand op dat idee, hoewel Fortuyns waargebeurde dood wel werd gebruikt als ingrediënt. Door auteur Tomas Ross bijvoorbeeld, voor zijn roman De zesde mei. En door Theo van Gogh, die de moord op Fortuyn een plek gaf in zijn film 0605. De Amerikaanse auteur en Pulitzer Prize-winnaar Philip Roth (1933) is er echter met zijn nieuwe boek ‘Het complot tegen Amerika’ in geslaagd om wèl een dergelijke what-if story te creëren.
Nadat de 25-jarige Charles Lindbergh in 1927 als eerste non-stop in zijn vliegtuig Spirit of St. Louis de Atlantische Oceaan oversteekt, verwerft hij zowel in Europa als in Amerika grote sympathie. In de jaren dertig maakt Lindbergh de opkomst van het door hem bewonderde nationaal-socialisme in Duitsland van nabij mee. Hij doet anti-joodse uitspraken, hij is aanwezig bij de opening van de Olympische Spelen in 1936 in Berlijn en neemt zelfs een onderscheiding in ontvangst van luchtmaarschalk Hermann Göring. Wanneer in 1939 de Republikeinse conventie er maar niet in slaagt om het eens te worden over de nominatie van een presidentskandidaat, verschijnt midden in de nacht Lindbergh op het toneel. Hij wordt genomineerd en verslaat enkele maanden later de Democratische president Franklin D. Roosevelt. Lindbergh maakt gebruik van het isolationistische sentiment in de Verenigde Staten en roept een halt toe aan de beweging die zich sterk richtte op solidariteit met Engeland, dat reeds in een oorlog was verwikkeld met nazi-Duitsland
In het boek wordt de lezer vanaf dat tijdstip aan de hand genomen door een volwassen verteller die terugkijkt op zijn jeugd in Newark, New Jersey begin jaren veertig van de twintigste eeuw. Voor de joodse familie (‘gewone mensen die toevallig joden zijn’) van de verteller is de algemene bewondering voor Lindbergh al lang omgeslagen in angst en wantrouwen. Afwisselend valt de schijnwerper op de ‘grote geschiedenis’ van de Verenigde Staten en zijn eigen ‘kleine geschiedenis’. De parallellen met de jeugd van de auteur liggen voor de hand en worden ook nadrukkelijk opgeroepen omdat de schrijver zijn eigen naam en gegevens uit zijn eigen opvoedingsmilieu gebruikt.
‘Het complot tegen Amerika’ is een drukkend boek. Het is een boek vol angsten, dat beseft de verteller zelf ook: ‘In deze herinneringen regeert de angst, een voortdurende angst. Natuurlijk kent elke kindertijd wel zijn verschrikkingen, maar toch vraag ik me af of ik als kind minder bangelijk zou zijn geweest als Lindbergh geen president was geworden, of als ik geen joden als ouders had gehad.’ Op een sublieme manier wordt zo beschreven hoe de negenjarige Philip de ontwikkelingen in de wereld om zich heen volgt. De vader-zoonrelatie speelt hierbij een rol van belang. Philip lijdt aan zijn eigen angsten: de spoken in de kelder, de beenstomp van zijn neef Alvin, de obsessieve manier waarop hij gevolgd wordt door zijn buurjongetje Seldon. Maar ook identificeert hij zich onbewust met die van anderen. Zoals de angsten van zijn vader, een tragisch figuur van het onuitstaanbare type. Bezorgdheid over de gang van zaken in zijn land mengt deze met een angstige, soms paranoïde kijk op de wereld: iedereen is tegen ons, iedereen kan je beentje lichten. In een aantal gevallen is deze angst echter zeer terecht. Op vakantie in Washington DC wordt hij een hotel uitgezet en wijt dit aan het feit dat hij joods is. Hij raakt zijn baan kwijt omdat hij niet wil verhuizen naar Kentucky in het kader van een herplaatsing. Zijn schoonzus trouwt met rabbijn Bengelsdorf, een belangrijke adviseur van president Lindbergh.
De politieke situatie wordt pas echt benauwend als Lindbergh spoorloos verdwijnt, de bekende anti-nazistische televisiecommentator Walter Winchell wordt vermoord en Amerika onder vice-president Wheeler in een spiraal terechtkomt die ook de familie niet onberoerd laat, en die vader Roth de kans geeft om nog één keer te vlammen, als ware het zijn eigen Ardennenoffensief.
Na lezing blijft de vraag over wat Roth heeft bedoeld met dit boek. In eerdere boeken was in meerdere of mindere mate een connectie met de actualiteit te bespeuren. Zo viel de presentatie van ‘The Human Stain’ (De menselijke vlek, 2000), over een professor die een verhouding begint met een vrouwelijke portier, kort na de Lewinsky-affaire die Bill Clinton in grote moeilijkheden bracht.
In de New York Times werd gesuggereerd dat Philip Roth in dit boek zijn eigen jeugd ‘mythologiseert’ om zichzelf alsnog te profileren als joodse schrijver die opgroeide tijdens de Tweede Wereldoorlog met alle problemen van dien. Maar het ‘complot tegen Amerika’ is dan een ‘complot tegen de joden’ geworden. Connecties met de Verenigde Staten na 9/11 liggen meer voor de hand. Daar zijn de bevoegdheden van overheden aanzienlijk uitgebreid en krijgt veiligheid voorrang boven privacy. Hoewel Roth zich noch in het boek, noch in de publiciteit heeft uitgelaten over de actualiteit, kunnen we concluderen dat het boek zich sterk richt tegen totalitaire systemen met grote controle over de burgers. ‘Het complot tegen Amerika’ moet daarom worden gezien in de traditie van George Orwells 1984. Het grote verschil is dat deze anti-utopist een angstbeeld schetst voor een toekomst met ‘Big Brother’. Roth daarentegen laat de lezer met terugwerkende kracht beseffen dat de geschiedenis ook een heel andere, angstaanjagender loop had kunnen nemen.
Voor wie wil weten hoe de geschiedenis werkelijk verlopen is, heeft Roth achterin zijn boek een naschrift met onder andere een ‘ware chronologie’ toegevoegd.

Philip Roth, Het complot tegen Amerika Amsterdam uitg. J.M. Meulenhoff. Vertaald door Ko Kooman 430 blz. € 17,50
(deze recensie is gepubliceerd in het Friesch Dagblad van 9 februari 2005)

Technorati tags: , , , , ,

Gmail: cool or creepy?


Deze overzichtelijkheid zorgt ervoor dat ik nooit meer bij Gmail weg wil. Niet iedereen kijkt zo tegen Gmail en Google aan, dat blijkt wel uit deze site.
Aan samenzweringen geen gebrek, als je deze jongens moet geloven.

technorati tags: , , ,


let op de deksels van de hoeden van sommige studenten Posted by Hello

George W. Bush haalt Abraham Kuyper aan

De Amerikaanse president hield op 21 mei de 'commencement speech' bij het afstuderen van de lichting-2005 op Calvin College in Grand Rapids, de bakermat van de Nederlandse immigranten in de VS waar het telefoonboek vol staat met mensen die luisteren naar namen als DeVries, Huizenga en Wagenmaker.

Ik vond het een prachtige speech... humoristisch maar ook met een appèl op de afgestudeerden om de wereld te veroveren.
Bush citeerde uit 'Democracy in America' van Alexis de Tocqueville en wees op Abraham Kuyper - met een verrassend goed klinkende 'ui' - als boegbeeld van de soevereiniteit in eigen kring.

Op deze site zijn foto's te vinden en een filmpje van de gehele toespraak.

Uit de berichtgeving blijkt overigens dat niet iedereen op Calvin erg blij was met de komst van Bush, iets dat uit de uitgebreide toejuichingen tijdens de plechtigheden niet blijkt.

technorati tags: , , ,


De treurige Gerard van As, 30 mei 2005 in Rotterdam Posted by Hello

Nixon-Kennedy in Rotterdam

Gisteravond vond in de Erasmus-universiteit een groot debat plaats tussen voor- en tegenstanders van het Europese Grondwettelijke Verdrag waarover de Nederlandse bevolking morgen in een referendum wordt geraadpleegd.
Het is onderdeel van een werkelijk onafzienbare rij discussies, Europa-avonden en debatten die de Nederlandse televisie dezer dagen domineert. Je kunt de tv niet aanzetten of het gaat over Europa. Afschuwelijk. Logisch ook, maar daar gaat deze post niet over.

Voor de mensen die de argumenten langzamerhand wel kennen en dus het geluid hadden uitgezet, was met name het debatje tussen de heren Van Aartsen (VVD) en Van As (LPF). Het deed me sterk denken aan het beroemde debat van Nixon en Kennedy (ik meen in 1962), waarin een inhoudelijk superieure, maar hakkelende, wegkijkende en zwetende Richard Nixon, het aflegde tegen een frisse en glimlachende John F. Kennedy. Met één verschil: in dit debat was Van Aartsen zowel verbaal als non-verbaal superieur. Hij veegde de vloer aan met de zenuwachtig overkomende Van As. Prachtige tv!

Ik stem vóór op 1 juni!

technorati tags: , , , , , , ,

Nutteloze posting



Zonder een fotootje van schepper dezes blijft het hier een beetje kaal natuurlijk. Maar ik beloof dat ik de geachte lezer niet zal blijven stalken met niet-relevante details zoals mijn eigenste gezicht.

technorati tags: ,